بعضی وقت‌ها که می‌روم سر نماز نمی‌دانم چرا دوست دارم نماز زودتر تمام بشود. دنبال بهانه‌ای می‌گردم تا نماز را زودتر تمام کنم و بروم به مشغله‌هایم برسم. خودم خودم را بهتر می‌شناسم. خیلی کم پیش می‌آید که نمازم را با اشتیاق بخوانم. ممکن است ساعت‌ها بنشینم پیش دوست‌هایم و گرم بگیرم و متوجه گذر زمان نشوم. ولی نمی‌دانم چرا به نماز که می‌رسم، خدایا چرا حال عبادت کردن ندارم؟ یک مشکلی هست که اجازه نمی‌دهد من هم مثل امثال آیت الله بهجت بیشترین لذت را از نمازم ببرم.