ایوان طلا که میکده شد سالهای سالبی اختیار پای ضریحش نشست،مستتسبیح دانه دانه ای از در ناب رادارد همیشه در حرم او بدست ،مستمانند آبشار شد وبر ضریح ریختبا قطره های اشک دخیلی که بست،مستتوسط حاج محمود کریمی