پاسخ به یک پرسش مهم: با استرس بردن و ناراحتی باختن چجوری کنار بیایم؟ می‌فرماید خدا بندگان مؤمن‌اش را به مسابقه وادار می‌کند، همان‌جوری که توی میدان مسابقه اسب‌ها با هم مسابقه می‌دهند. سر ثانیه هیجان دارد. می‌فرماید «سَابِقُواْ إِلَى‏ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَآءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُواْ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ»؛ سبقت بگیرید به مغفرت پروردگارتان و از هم جلو بزنید برای بهشتی که زمین بهشت مانند آسمان و زمین است! «أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُواْ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ»؛ آماده شده برای کسانی که ایمان آوردند به خدا و پیغمبر. «ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء»؛ این فضل خداست که به هر کسی دلش بخواهد می‌دهد. «وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ‏!» خدا می‌تواند فضل خیلی! آ خدا! کسی نیست! به کی داری تشویقی می‌گویی من خیلی می‌توانم از فضلم به تو بدهم؟! کسی نمی‌خواهد اینها را! کی مسابقه می‌گذارد؟!