روحشان شاد و یادشان گرامی باد. استاد سید جواد بدیع زاده نابغه موسیقی ایران بودند. چه ایده های نابی داشتند و ارائه کردند و چه کار هایی که چنگال مرگ مهلت پرداختن و کار نداد. ای کاش موسیقی ایران باز هم بدیع زاده تولید کند.

روحشان شاد

روحشان شاد و یادشان گرامی باد. من نوزده سال دارم. یعنی سی و خرده ای سال بعد از مرگ ایشان تولد یافتم. اما سوز صدایشان، محتوا مناسب و و اهدف مهم قطعه ها و تصانیفشان مرا چنان غرق کرده که می گویم کاش بود و از او قدر دانی می کردم. و همین بس که او پدر پاپ پارسی است. و بنیان گذارش. همچنین او با خواندن قطعه هایی چون "یکی یه پول خروس"، "ماشین مشدی ممدلی" و یا "زازالک" دریچه ای تازه به روی موسیقی ما گشود. خواندن ترانه های طنز آن زمان مرسوم بود. اما استاد بدیع زاده با جسارت به مشکلات و مواضع زمان خود پرداخت. او با خواندن تصنیف "خزان عشق" دل بسیاری از اهل موسیقی را برده است. باز هم می گویم که روحشان شاد و یادشان گرامی

بی نظیر