خداوند اولیایی را در زمین برای خود برگزید که آنها خود در زمین نیستند.به سرّ آنها کسی پی نمی برد،در میان جمعند ولی دل در جای دگر دارند.روح بلندشان تاب ماندن در جسم را ندارد و گه گاه به سفر می پردازد.نشأه ی طبیعت برای آنها چون قفسی است که برای پریدن و رهایی از آن لحظه شماری میکنند.سالکان خامِ راه عشق را دلیل و راهنمایند و باطنا دستگیری می کنند.علامه حسن زاده مصداق بارز آنهاست که اندکی توسط اهلش شناخته شده است.برای سلامتی ایشان و دیگر غریبان عرش نشین 5 صلوات. خداوند ما را هم با این بزرگواران محشور بدارد.