یه سری بازی‌ها هستن که تولیدکننده اصلی‌شون ذهن ماست؛ مثل بازی انتظار. این بازی هیچ وقت تمومی نداره و هروقت واردش بشیم، از هر راهی بریم، توی بن‌بست میفتیم. هرچقدر هم بیشتر توی بازی بمونیم، آدم پرتوقع‌تری می‌شیم. فقط و فقط یه راه برای خارج‌شدن از این بازی یا گیرنیفتادن توی این بازی هست: در ارتباط با بقیه جوری رفتار کنیم که ذهنمون خودشو طلبکار از اون طرف ندونه!