دکلمه حامد عسکری، رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد .. دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد .. با ما که نمک گیر غزل بود چنین کرد .. با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد...