نماهنگ کوتاه از سخنان حجت الاسلام علیرضا پناهیان . از مصائب اباعبدالله الحسین بالاتر مصائب امیرالمؤمنین علی(ع) است. مصائبی که بسیاری‌اش قابل ذکر نیست. برخی‌اش قابل ذکر است عوام‌فهم نیست. منِ عوام برایش نمی‌توانم گریه کنم. بیست و پنج سال تمام استعدادهای عالم در وجود مقدس امیرالمؤمنین، آن‌وقت مشغول کشاورزی بودند. هر روزی که ایشان بیل می‌زدند به زمین آدم چقدر باید آنجا ضجه بزند؟ چقدر باید به روزگار نفرین بکند که علی را این‌چنین غریب گذاشتی؟! کائنات در خدمت اوست! خودش غصه می‌خورد می‌فرمود «سَلُونِی قَبْلَ أَن ْتَفْقِدُونِی»؛ از من بپرسید قبل از اینکه من بروم.