باشگاه خبرنگاران / امام حسن عسکرى (ع)، یازدهمین پیشواى شیعیان، در سال ۲۳۲ ه.ق چشم به جهان گشود. پدرش امام دهم، حضرت هادى (علیه السلام) و مادرش بانوى پارسا و شایسته، «حُدَیثه» است که برخى، از او به نام «سوسن» یاد کرده اند. این بانوى گرامى، از زنان نیکوکار و داراى بینش اسلامى بود و در فضیلت او همین بس که پس از شهادت امام حسن عسکرى (ع) پناهگاه و نقطه اتّکاى شیعیان در آن مقطع زمانى بسیار بحرانى و پر اضطراب بود. از آنجا که پیشواى یازدهم به دستور خلیفه عباسى در «سامرّاء»، در محله «عسکر» سکونت (اجبارى) داشت، به همین جهت «عسکرى» نامیده مى‏ شود. از مشهورترین القاب دیگر حضرت، «نقى» و «زکى» و کنیه‏ اش «ابو محمد» است. او ۲۲ ساله بود که پدر ارجمندش به شهادت رسید. مدّت امامتش ۶ سال و عمر شریفش ۲۸ سال بود، در سال ۲۶۰ ه.ق به شهادت رسید و در خانه خود در سامرا در کنار مرقد پدرش به خاک سپرده شد.