روز دوم آوریل که در ایران با نام روز طبیعت یا همان سنت «سیزده‌بدر» نامگذاری شده است، چند سالی است که یک روز دیگر را هم به یاد ما می‌آورد. روز اوتیسم. از این روز و تا پایان ماه آوریل، تمامی افرادی که به نوعی درگیر فعالیت‌های مرتبط با این اختلال هستند، تلاش می‌کنند تا شهروندان و مردمان جامعه را نسبت به این اختلال آگاه‌تر کنند و امکان تبادل اطلاعات در این زمینه را افزایش دهند. به همین منظور است که از تمامی ابزارهای اطلاع‌رسانی و امکاناتی که به نوعی بتواند جامعه را نسبت به اوتیسم آگاهی دهد استفاده می‌شود تا توجهات نسبت به این اختلال افزونتر شود. اتیسم اختلالی در مغز است که باعث می‌شود پردازش اطلاعات در مغز به خوبی انجام نشده و کودک در تعامل و ارتباط خود با دیگران دچار مشکل شود. به‌طور کلی اتیسم دارای سه گروه علامت است. مبتلایان به اتیسم در تعاملات خود دچار مشکل می‌شوند، در برقراری ارتباط کلامی خوب و مناسب با دیگران ناتوان هستند و رفتارهای کلیشه‌ای در آنها دیده می‌شود. بچه‌های مبتلا به اتیسم برخلاف بچه‌های دیگر که در مرحله پیش زبانی چیزهای جالب را با انگشت اشاره خود نشان می‌دهند چنین کاری نمی‌کنند. این بچه‌ها به جلب توجه دیگران اهمیتی نمی‌دهند. کودکان اتیسم رفتارها و روابط هیجانی بین افراد را به خوبی درک نمی‌کنند، به‌طور مثال بی‌علت می‌خندد و بدون اینکه با موضوع خنده‌داری روبه‌رو شده باشند هیجان‌زدگی خود را به شکل خاصی بروز می‌دهند و هنگام خوشحالی حرکتی شبیه بال زدن نشان می‌دهند، بالا و پایین می‌پرند و یا بر خود می‌لرزند. علائم اتیسم زیر ۳ سال دیده می‌شود. نخستین علائم آن را حتی از مدت‌ها قبل یعنی زمانی که کودک نوزادی شیرخوار است هم می‌توان تا حدودی مشاهده کرد چون این کودکان بر خلاف سایر بچه‌ها هنگام شیر خوردن به چشمان و صورت مادرشان نگاه نمی‌کنند و به عبارتی تمایلی به برقراری تماس چشمی ندارند. با این حال چون نوزادان در ۴۵ روز اول بیشتر ساعات خود را خواب هستند، در صورت ابتلا به اتیسم مشهود نخواهد بود. در سراسر دنیا هیچ درمان قطعی دارویی برای آن وجود ندارد و داروهای مورد استفاده هم فقط برای کاهش علائم اتیسم کاربرد دارند، نه درمان بیماری. متاسفانه تعداد اتیسم روز به روز در حال افزایش است. براساس آمار سازمان بهداشت جهانی آمریکا در سال ۲۰۰۷ از هر یکصد تولد یک کودک مبتلا به اتیسم است. البته این آمار در کشور ما فرق می‌کند، سال گذشته سازمان کودکان استثنایی براساس میزان ثبت نام خود این آمار را یک در هزار اعلام کرده‌است. نسبت اتیسم در پسرها ۳ تا ۴ برابر بیشتر از دخترهاست. ضریب هوشی آنها در حدود ۷۰ درصد است ولی مشخص نیست که آیا این کودکان از ابتدا دارای بهره هوشی کمی هستند و یا به دلیل بی‌توجهی به محرک‌های محیطی است. در واقع تستی برای اندازه‌گیری میزان هوش این کودکان وجود ندارد. ین افراد در دروس فیزیک، شیمی، کامپیوتر، موسیقی و نقاشی توانایی دارند. ما در بین این افراد فضانورد، طراح صنعتی و…. داریم. علت اتیسم چیست؟ اتیسم یک ناتوانی طولانی مدت است که منجر به اختلال عملکرد عصبی- روانی در فرد می شود.گرچه اتیسم عارضه نادری است اما شیوع اتیسم حتی تا 20 مورد در هر000/10 تولد زنده می رسد.اگر چه علت اصلی کاملا شناخته شده نمی باشد اما در سالهای اخیر تحقیقات و مطالعات زیادی در این زمینه صورت گرفته است.تحقیقات تاکید زیادی بر منشا زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد.در بسیاری از خانواده ها سابقه اتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است که مسائل مربوط به ژنتیک و ایمنی شناسی در بحث سبب شناسی مطرح می گردد.تا بحال ژن خاصی که مربوط به اتیسم باشد شناخته نشده است و پژوهشگران در مورد نقش ژنتیک در علت شناسی اتیسم اختلاف نظر دارند اما عده ای از آنها ترکیب چندین ژن را بعنوان علت اختلال مطرح می کنند.چندین نظریه درباره اتیسم مطرح شده که هیچ یک به طور دقیق اثبات نشده است. تعدادی از روشهای درمانی-توانبخشی شامل موارد زیر هستند: -دارو درمانی -رفتار درمانی -گفتار درمانی -کار درمانی -آموزش تربیت شنیداری -آموزش یکپارچگی حسی