یک قطرۀ باران روی گُلی افتاد| چشمان گُل وا شد، باران سلامش داد| در قطرۀ باران گُل عکس خود را دیدبر غنچه زد بوسه، غنچه به او خندید| وقتی زمینِ خشک از آب می‌نوشید| پیراهنی زیبا انگار می‌پوشید| آن روز خاک خشک مهمان باران شد| هر جا گُلی رویید، آنجا گلستان شد ... ترانه کودکانه قصه باران .