و ما اهل و فرزندانی که از او مردند و به قدر آن‌ها هم علاوه به او عطا کردیم تا در حق او لطف و رحمتی کنیم و تا صاحبان عقل (نتیجه صبر در بلا را) متذکر شوند. (۴۳)و (ایوب را گفتیم) دسته‏ای از چوب‌های باریک (خرما) به دست گیر و (بر تن زن خود که بر زدنش قسم یاد کردی) بزن و عهد و قسمت را نشکن (و زن را هم بی گناه نیازار) ما ایوب را بنده‌ی صابری یافتیم، نیکوبنده‏ای بود که دایم رجوع و توجهش به درگاه ما بود. (۴۴)