و از آنجا که یک انسان موحد و آگاه مى داند که علم او در برابر علم خداوند محدود است و مصالح او راتنها خدا مى داند، و گاهى مطالبى در درون جان اوست که نمى تواند همه را بر زبان آورد، لذا به دنبال تقاضاهاى گذشته چنین عرض مى کند: «پروردگارا ! تو آنچه را که ما پنهان مى داریم و یا آشکار مى سازیم به خوبى مى دانى» (رَبَّنا اِنَّکَ تَعْلَمُ ما نُخْفى وَما نُعْلِنُ).