در این آیه بار دیگر به بحث در باره توحید و شرک باز مى گردد و مردم را با این دلیل روشن مخاطب مى سازد که: «آیا کسى که بالاى سرِ همه ایستاده (و حافظ و نگهبان و مراقب همه است) و اعمال همه را مى بیند» همچون کسى است که هیچ یک از این صفات را ندارد ؟ (اَفَمَنْ هُوَ قائِمٌ عَلى کُلِّ نَفْس بِما کَسَبَتْ).