این آیه به دو مطلب اشاره مى کند: نخست این که «دعوت حق از آنِ (خدا) است» (لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ). یعنى هرگاه او را بخوانیم مى شنود، و اجابت مى کند، هم آگاهى از دعاى بندگان دارد و هم قدرت بر انجام خواسته هاى آنها.