سپس آنها را متوجه یک نکته اخلاقى مى کند و آن این که بسیار مى شود که انسان به خاطر بغض و عداوت نسبت به کسى، و یا تعصب و لجاجت نسبت به چیزى، تمام مصالح خویش را نادیده مى گیرد، و سرنوشت خود را به دست فراموشى مى سپارد، به آنها مى گوید: «و اى قوم من ! مبادا دشمنى و عداوت با من شما را به گناه و عصیان و سرکشى وا دارد» .