منم که می رسدم نو به نو ز خویش غمی..ز دست خویش نیاسوده ام به عمر دمی...گیاه آبزی ام بی بهار می رویم...مگر همان گذرد گاه از سرم بلمی...شعرخوانی زیبای استاد علی موسوی گرمارودی
منم که می رسدم نو به نو ز خویش غمی..ز دست خویش نیاسوده ام به عمر دمی...گیاه آبزی ام بی بهار می رویم...مگر همان گذرد گاه از سرم بلمی...شعرخوانی زیبای استاد علی موسوی گرمارودی