اما براى این که چنین توهمى پیدا نشود که همه اعراب بادیه نشین، و یا همه بادیه نشینان، داراى چنین صفاتى هستند، در این آیه مى گوید: «گروهى از این عربهاى بادیه نشین کسانى هستند که (بر اثر نفاق یا ضعف ایمان) هنگامى که چیزى را در راه خدا انفاق کنند، آن را ضرر و زیان و غرامت محسوب مى دارند» نه یک موفقیت و پیروزى و تجارت پرسود (وَمِنَ الاَْعْرابِ مَنْ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ مَغْرَمًا).