بیهوده گویان! در آیه گذشته نمونه‏ اى از منطق عملى «مشرکان» خرافى مکّه بیان شد، در اینجا نمونه‏ اى از منطق فکرى آنها منعکس شده است تا روشن شود که آنها نه داراى سلامت فکر بودند و نه درستى عمل، بلکه همه برنامه‏هایشان بى‏اساس و ابلهانه بود! نخست مى‏گوید: «هنگامى که آیات ما بر آنها خوانده شود مى‏گویند آن را شنیدیم (اما چیز مهمّى نیست) اگر بخواهیم مثل آن را مى‏گوییم»!