بیهوده گویان! در آیه گذشته نمونه اى از منطق عملى «مشرکان» خرافى مکّه بیان شد، در اینجا نمونه اى از منطق فکرى آنها منعکس شده است تا روشن شود که آنها نه داراى سلامت فکر بودند و نه درستى عمل، بلکه همه برنامههایشان بىاساس و ابلهانه بود! نخست مىگوید: «هنگامى که آیات ما بر آنها خوانده شود مىگویند آن را شنیدیم (اما چیز مهمّى نیست) اگر بخواهیم مثل آن را مىگوییم»!