چون کوه شرم و دلربایی ، در فکر پیدا کردن یک جوشن کوچک / از بهر میدان رفتن خود بود وقتی همه رفتن ، سوزاند قلبش را بغضی یتیمانه که می شد هر نفس سنگین / ناگاه بر پای عمویش بغض او وا شد / هر موج اشک بی امانش آب می شد ...مداحی حاج محمود کریمی در عزای سالار شهیدان امام حسین (ع) و حضرت علی اکبر (ع)