تحمل وجود نازنین امام حسن مجتبی علیه السلام برای معاویه سخت و سنگین بود. او با فرزندان علی بن ابیطالب(ع) روبرو بود. فرزندانی که با پیاده سازی منش و سیره رسول خدا(ص) و پدر بزرگوارشان، بنی امیه را به چالش می کشیدند و معاویه در این فکر و اندیشه که چگونه باید این مانع را از سر راه حکومتش بردارد غافل از آنکه نور خدا خاموش نمی شود. سرانجام آن حضرت را در هفتم یا بیست و هشتم ماه صفر به شهادت رساند.