تو همون حس غریبی که همیشه با منی....تو بهوونه ی هر عاشق باسه زنده بودنی.....تو امید انتظاری تو دلای ناامید.....مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید.....چه غریبونه گذشتند جمعه های سوت و کور....هنوزم اما نرسیدی ای تجلی ظهور....