مثل درد من تو دنیا هیچ مرحمی نیست...تو رو دارم و ندارم این عذاب درد کمی نیست...این که سهم من نمیشی یه غذاب نا تمومه...مثل پرتگاهی می مونه که همیشه رو به رومه...زندگیم روی مداره بی قراری سپری شد...این طواف بی هیاهو قصه ی دربه دری شد...