آنگاه اشاره به وجود نور توحید در فطرت و عمق روح آدمى کرده، مى گوید: «هنگامى که به انسان زیانى مى رسد، و دستش از همه جا کوتاه مى شود، دست به سوى ما دراز مى کند و ما را (در همه حال) در حالى که به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده است مى خواند»