منو میکشه سکوتت، گریه های توو قنوتت؛ یه حرفی بزن، یه چیزی بگو، که دردی شده لبخندت به تابوتت؛ این خونه، بعد تو، آوار غم میشه نرو؛ شهرمون، شهر ستم میشه نرو.