علیرضا پناهیان : عمیقترین ذکر که ذکر قشنگی است چه ذکری است؟ آنوقتی است که آدم خودش را فراموش کند. و رفقا شوخی ندارد این یک واقعیت است. ما فقط توی روضۀ اباعبدالله الحسین اینجوری هستیم. آنوقتی که غرق روضهایم. یک دفعهای از خود بیخود میشویم، خدا شاهد است وسط روضه بیایند بگویند که چقدر حالا ثواب میخواهی؟ چند قطره اشک شد بابت هر قطره اشک؟ اگر کسی بهت بگوید میخواهی بزنیاش! میگویی برو کنار این حرفها چیه داری میزنی؟ توی روضه که آدم این حسابها را نمیکند.