نبض ما/ به راستی پس از مرگ چه اتفاقی برای بدن ما می افتد؟ غلب ما ترجیح می دهیم در مورد اتفاقاتی که ممکن است پس از مرگ برایمان رخ دهد فکر نکنیم اما آنطور که در کتب آسمانی آمده، مرگ سرچشمه حیات است و می توان آن را به پلی تشبیه نمود که ما را به جهانی دیگر می برد. نبض ما– پس از واقعه و با جدا شدن روح از بدن، فعل و انفعالات شیمیایی مختلفی در بدن رخ می دهد، فرایند تجزیه تدریجی آن آغاز شده و در نهایت جسم به دل زمین باز می گردد. معمولا مرگ با توقف عملکرد قلب شروع می شود زمانی که این عضو حیاتی می میرد تنفس فرد به زودی متوقف می شود و عملکرد مغز شما به دلیل کمبود خون و اکسیژن از کار می‌افتد. با این حال، حقیقت امر این است که همه اعضای بدن شما به طور ناگهانی پس از مرگ نمی میرند بلکه قسمت های مختلف بدنتان درزمان های متفاوتی می میرند و زمان مرگ دیگر اعضای بدن شما به شرایط جسمانی شما هم وابسته است. آنچه مسلم است این است که پس ازتوقف قلب، جریان خون شما به طور کامل قطع می شود و بدن شما به رنگ بنفش و صورتی در می آید و بدن شروع به سرد شدن می کند . ساعت به ساعت پس از مرگ درجه حرارت بدن شما ۱٫۵ درجه فارنهایت کاهش می یابد تا زمانی که دمای بدنتان به دمای محیط برسد.در این زمان به بدن “نعش” گفته می شود. پس از دو تا شش ساعت پس از مرگ بدن کاملا سرد و سفت می شود. همان زمان با سرد شدن و قطع جریان خون، سلول های بدن اکسیژن خود را از دست می دهند وکم کم همه ی سلول ها می میرند. دانشمندان امروزه معتقدند سلول های مغز بلافاصله پس از مرگ متلاشی نمی شوند بلکه ساعت ها پس از مرگ طول می کشد تا نرون های مغز از بین رفته و در نهایت مغز به طور کامل بمیرد. فرآیند نابودی جسد مرحله به مرحله پیش می رود و زمانی که سلول های بدن می میرند سلول ها آنزیم های خود را آزاد می کنند که باعث می شود باکتری ها و قارچ ها جذب بدن شوند و شروع به تجزیه گوشت و اندام های نرم بدن کنند. پس از تجزیه بخش های نرم بدن نوبت به تجزیه اسکلت استخوانی بدن می رسد که سال های بسیاری طول می کشد تا تجزیه شود و به طور حدودی پس از ۵۰ سال پس از مرگ استخوان ها نیز ناپدید می شوند. اتفاق اول پس از مرگ آخرین ذخایر اکسیژن موجود در بدن تمام شده و فعالیت مغز همزمان با غیرفعال شدن اعصاب مغزی “افزایش چشمگیری” پیدا می کند. سپس ترشح هورمون هایی که عملکرد بدن را تنظیم می کنند، توسط مغز متوقف می شود. آخرین منابع انرژی بدن نیز استفاده شده و اسفنکتر (عضله تنگ کننده ) آزاد می شود. پس از آن، بدن ادرار و مدفوع داخلی را تخلیه می کند. اتفاق دوم پس از مرگ در ۱۵ تا ۲۵ دقیقه پس از مرگ، فقدان گردش خون موجب رنگ پریدگی پوست می شود. ضربان قلب نیز متوقف شده و به همین دلیل، خون در بدن پمپاژ نمی شود. در نتیجه، خون موجود در بدن در قسمت های پایینیِ تجمع می کند. در طول ۱۲ ساعت پس از آن، پوست به بالاترین میزان رنگ زدایی یعنی رنگ بنفش مایل به قرمز می رسد. اتفاق سوم پس از مرگ کلسیم به سلول های عضلانی رخنه کرده و با پروتئین ها واکنش نشان می دهد که موجب انقباض ماهیچه ای می شود. این کوفتگی عضلانی که به آن “جمود نعشی” یا “ریگور مورتیس” گفته می شود، در بین ۳ تا ۶ ساعت پس از مرگ آغاز شده و تا ۲۴ یا ۴۸ ساعت پس از آن ادامه پیدا می کند. اتفاق چهارم پس از مرگ سلول های مرده و دی اکسید کربن موجب افزایش سطح PH بافت پوستی می شود. این مسئله موجب تضعیف غشاء سلولی و باز شدن آن می شود. متعاقبا پروتئین ها و آنزیم های آزاد شده باعث تخریب بافت های مجاور خواهند شد. این در واقع همان فرآیند تجزیه است. اتفاق پنجم پس از مرگ میکروارگانیسم ها شروع به تجزیه بدن می کنند. باکتری های موجود در معده و روده، اندام های داخلی را می خورند. این فرآیند “گندیدگی” نام دارد که «بوی تعفن» نیز به همان مربوط است. تجزیه آمینو اسیدهای موجود در بدن نیز موجب پدید آمدن اسیدهای بدبوی دیگر می شود. برخی از حشرات که تمایل به تخم گذاری در بافت های فاسد شده را دارند، جذب این اندام ها می شوند. کرم حشره ظرف ۲۴ ساعت از تخم ها خارج شده و به تدریج ۶۰ درصد از بافت های بدن را در طول چند هفته مصرف می کنند. اتفاق ششم پس از مرگ سرانجام کرم حشره در گوشت فاسد شده بدن سوراخ ایجاد کرده که باعث تخلیه مایعات و گازهای ناشی از تجزیه می شود. در طول یک ماه و نیم پس از آن، سوسک ها و قارچ ها بقایای بدن را می خورند. این فرآیند “پوسیدگی خشک” نامیده می شود که می تواند تا یک سال به طول انجامد. در نهایت، تمام بدن به تدریج تجزیه شده و چیزی از آن باقی نمی ماند. بدن مرده و باکتری ها زمانی که انسان زنده است، اغلب اندام های آن خالی از هرگونه میکروب هستند اما کمی بعد از مرگ، سیستم ایمنی بدن از کار می افتد و به این ترتیب میکروب ها اجازه می یابند در سرتاسر بدن رشد و گسترش پیدا کنند. این موضوع غالبا از روده ها و درست در نقطه اتصال روده کوچک و بزرگ شروع می شود. در مرحله بعدی، باکتری های شکمی شروع به هضم کردن روده ها و سپس بافت های پیرامونی آن می کنند و از ماده شیمیایی خارج شده از سلول های آسیب دیده به عنوان غذا بهره می گیرند و سپس با نابود کردن سیستم گوارشی راه خود را به سمت کبد، قلب و مغز در پیش می گیرند. در جریان فرایند تجزیه بدن، باکتری هایی که ظرف ۲۰ ساعت به کبد می رسند، به زمانی معادل ۵۸ ساعت برای رسیدن به دیگر اندام ها نیاز خواهند داشت. از این رو زمانی که می میریم، باکتری های بدنمان به شیوه ای نظام مند در داخل آن پراکنده می شوند و زمان نفوذ آنها به داخل نخستین اندام داخلی و مدت سپری شده برای ورودشان به اندام های دیگر می تواند راه حلی دقیقی برای تشخیص زمان مرگ باشد. پس از مرگ، ترکیب باکتری ها تغییر پیدا می کند، آنها ابتدا به قلب و سپس به مغز می روند. اما در حال حاضر دانشنمدان می دانند که متفاوت بودن ترکیبات باکتریایی در بدن با مراحل مختلف تجزیه آن ارتباط دارد.