سید نورالدین رضوی سروستانی (۲۱ فروردین ۱۳۱۴ در سروستان - ۸ اردیبهشت ۱۳۷۹) از استادان آواز و موسیقی اصیل ایرانی بود. رضوی سروستانی از سن ۲۰ سالگی یادگیری موسیقی را در شیراز نزد مشیر معظم افشار آغاز کرد. صدای او برای نخستین بار در سال ۱۳۳۷ از رادیو شیراز پخش شد. رضوی سروستانی در سال ۱۳۳۶ برای تکمیل آموخته‌های خود به تهران رفت و از محضر استادانی چون مرتضی محجوبی، احمد عبادی، رضا فروتن، سلیمان امیرقاسمی، علی اکبر شهنازی، اصغر بهاری ونورعلی خان برومند بهره‌های فراوان برد. وی برای گسترش و شناساندن موسیقی اصیل ایرانی و شیوه صحیح آواز از سال ۱۳۵۲ با همکاری گروه‌های موسیقی شیدا، سماعی، درویش، مولوی، پرویز مشکاتیان، فرامرز پایور،حسین علیزاده کنسرت‌های بسیاری در ایران و خارج از ایران اجرا کردند. در آبان ماه ۱۳۵۵ دکترای افتخاری موسیقی توسط بودوئن پادشاه بلژیک به وی اعطا گردید. او در مدت بیش از چهل سال عمر هنری خود علاوه بر تربیت شاگردان زیاد، دهها تصنیف از خود به جای گذاشت. از آثار منتشر شده ایشان می‌توان به «رنگ فرح» (موسسه ماهور) و «سروستان» (انتشارات سروش) اشاره کرد. صدیق تعریف از شاگردان معروف استاد رضوی سروستانی است. از شاگردان ممتاز ایشان می‌توان به حسین گل زرد اشاره نمود که از ردیف دانان و مدرسان برجسته آواز ایرانی منطبق بر ردیف میرزا عبدا... به روایت نورعلی خان برومند و همچنین سبک آوازی سید حسین طاهرزاده در شیراز هستند. محمدعلی احدی، علیرضا وکیلی منش، علیرضا قربانی، علی کاظمی راد، پوریا اخواص، حسین علیشاپور، مهدی کلاهدوز، علی مرادی، مجید روزیطلب و... از دیگر شاگردان ایشان هستند. این هنرمند سرانجام در ۸ اردیبهشت ۱۳۷۹ درگذشت و در حافظیه شیراز در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد.