حتی اگر «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور آمریکا در خلال ماههای گذشته این همه اظهارات عجیب و غریب هم مطرح نمیکرد، تحلیل حرکات دست، زبان تن و اطوار بدنی وی برای پی بردن به برخی از آنچه در ذهن وی میگذرد، کافی بود. ترامپ در تازهترین رفتار جنجالی، در نشست سران کشورهای عضو ائتلاف ناتو «دوشکو مارکوویچ» نخست وزیر «مونته نگرو» را با دست هل داد تا هنگام عکس گرفتن در جلوی صف بایستد و دست دادن با رئیسجمهور فرانسه را به جدال زورآزمایی تبدیل کرد. برای متخصصان زبان بدن، رفتارهایی از نوع رفتار ترامپ با نخستوزیر مونتهنگرو نشانهای از جدال برای در «در دید بودن» است- رفتاری که احتمالاً نشان میدهد که برای ترامپ جایگاه و قدرت چیزی نیست که به آسانی به دست آمده باشد. کودکانی که در مسیر رشد، به نحو مناسب در دایره توجه والدین قرار میگیرند، معمولاً هنگام بزرگسالی کمتر بر این مرکزیت تأکید میکنند و یا نیازی به جدال برای نشان دادن آن نمیبینند؛ برای کسانی که مسیر سالم رشد را طی نکرده باشند، عکس این صادق است. هر چند تحقیق درباره این مفروضه مستلزم دریافت شرح حالهای دقیقتر و حضوری از زندگی رئیسجمهور